Het project

Vijf meiden hebben in de periode van oktober t/m december gewerkt aan een onderzoek om seksueel risicogedrag bij jongeren van twaalf t/m negentien jaar in het binnenland van Suriname te verkleinen. Naast dit onderzoek is ook de effectiviteit van de Mi Libi Info Voorlichtingsapp gemeten. Beide onderzoeken zijn gedaan voor Stichting COCON en het Ministerie van Volksgezondheid in Paramaribo, Suriname. Het uiteindelijke doel achter deze app en het onderzoek is het beter kunnen maken van bewuste keuzes omtrent seksualiteit. Denk hierbij aan condoom gebruik en het verminderen van: hiv besmetting, kinder- en tienerzwangerschappen, tbc besmetting en de besmetting van soa’s.

Het onderzoek is vooral gericht op wat seksuele risicofactoren zijn en hoe deze kunnen worden verbeterd. Dit onderzoek bestaat grootschalig uit literatuuronderzoek. Daarnaast zijn er enquêtes afgenomen onder de jongeren in de twee dorpen Goejaba en Bownsweg en zijn er verschillende interviews gehouden met bijvoorbeeld een werknemer van het Ministerie van Volksgezondheid en een arts. Vanuit al deze informatie zijn er een aantal aanbevelingen geschreven.

 

 

 

Projectgroep (Foto: Isis de Roo)

 

Resultaten

Het onderzoek heeft tot de volgende hoofdconclusies geleid; de Mi Libi info voorlichtingsapp kan bijdragen aan het vergroten van kennis en het maken van bewuste keuzes omtrent seksualiteit onder jongeren in Suriname. Naast de bestaande programma’s en interventies zouden er programma’s en interventies moeten komen die gericht zijn op risicofactoren in de omgeving van jongeren. Er kan daarbij gedacht worden aan ouderprogramma’s en het inzetten van peer ervaringsdeskundigen. Deze ideeën voor programma’s en interventies zijn beschreven in de aanbevelingen van het onderzoeksrapport.

 

Eindproduct

Aan de hand van de conclusie van het onderzoek zijn er aanbevelingen gedaan. Naast deze aanbevelingen zijn er vier nieuwe ideeën voor interventies of diensten bedacht om jongeren bewuste keuzes te kunnen laten maken omtrent seksualiteit. Deze ideeën zijn voorgelegd aan Stichting COCON en het Ministerie van Volksgezondheid. Alle aanbevelingen zijn gericht op het verminderen van de risicofactoren zodat de jongeren leren bewuste keuzes te maken omtrent seksualiteit.

Een voorbeeld van één van de ideeën is: Peer Experience Experts (P.E.E):

Een voorlichtingsprogramma gegeven door ervaringsdeskundige jongeren. Aan jongeren met hiv, aids of een andere aandoening wordt gevraagd een training/scholing te volgen om P.E.E. te worden. Door dat de P.E.E. niet alleen peers zijn, maar ook ervaringsdeskundigen, kunnen de jongeren zodanig voorlichting krijgen dat zij zich beter kunnen inleven in het ziektebeeld en de gevolgen hiervan. Daarnaast wordt niet alleen de informatie beter/betekenisvoller (gist-based) overgebracht, maar krijgen jongeren die hetzelfde ziektebeeld hebben een nieuw rolmodel. De bedoeling is dat de P.E.E. zijn/haar ervaring deelt met de groep jongeren, zodat zij bewust worden van de gevolgen van een ziektebeeld, maar ook hoe ermee om te gaan. Jongeren zullen hierdoor beter inzien dat de beloning voor bewuste keuzes maken op seksueel gebied groter is dan de beloning van seksueel risicogedrag. Ook geeft dit programma nieuwe kansen aan de P.E.E. zelf. De P.E.E. leert op zichzelf te reflecteren, krijgt waardering, ervaart begrip en krijgt de kans om zijn/haar ziektebeeld ten goede te gebruiken. De P.E.E.'s komen bij voorkeur uit een ander dorp of andere stad dan de plaatsen waar er voorlichting wordt gegeven. Dit om negatieve sociale gevolgen (bijvoorbeeld uitsluiting) in hun eigen dorp te voorkomen.

 

Ervaring

Toen we aankwamen in Bronsweg werden we opgewacht door de Community Health Educators (CHE's) en peereducators. Allereerst kwamen we erachter dat de enquêtes niet uitgeprint waren en ons hele plan in duigen zou vallen. Na de bus twee keer doorzocht te hebben en de assistent van Erna gebeld te hebben, zijn ze gevonden en konden we aan de slag. In een stoet van zeker 30 peereducators (kinderen rond de 14 jaar) en nog 8 CHE's, liepen we een dorp in. In het dorp werden de groepen verdeeld, wat voor ons nogal ongestructureerd verliep omdat iedereen door elkaar schreeuwde en rende. Uiteindelijk zijn de groepen ingedeeld en werden wij ook bij ieder groepje ingedeeld. We gingen het veld in om voorlichting te geven langs de deuren. Er werden op deuren geklopt, mensen kwamen naar buiten of werden aangesproken toen ze voor de deur zaten. De CHE's duwden de peereducators naar voren om de voorlichting van ongeveer 5 minuten te geven. Ik verstond er niks van, want het was in het Saramaccaans. Wat ik zag waren jonge kinderen die erg verlegen waren om voor een volwassene een voorlichting te geven. Ik kreeg de mogelijkheid om wel 4 enquêtes af te nemen, maar hier bleek toch een taalbarrière aanwezig te zijn. De jongeren in het dorp waren ook ver te zoeken, dus heb ik de enquêtes maar bij volwassenen afgenomen. Gelukkig zat er een meisje in mijn groep die de enquête voor mij vertaalde en zo ging het een stuk beter. Eenmaal terug bij het verzamelpunt voelde ik me toch wel rot omdat de enquêtes niet gelukt waren zoals ik me had voorgesteld. Gelukkig was de rest van de groep net zo succesvol als ik, en was het bij hun ook weinig gelukt. 

 

We zijn weer vroeg het dorp ingetrokken om enquêtes in te vullen met de jongeren. Samen met Maaike ging ik weer op pad en hebben we behoorlijk wat jongeren vragen kunnen stellen. Romee liep met ons mee en we hebben haar afgezet bij de school om daar samen met de andere vrouwen de kapitein van het dorp te gaan ontmoeten. We waren toen al vrij ver in het dorp, en het bleek toch lastig om de weg terug te vinden. Na een aantal keer naar de weg vragen kwamen we een jongen tegen waarbij we eerder al en enquête hadden afgenomen. Hij wilde ons wel even naar de school brengen. Bij de school besloten we even een pauze te nemen, maar binnen de kortste keren hadden we een hele zwerm meisjes om ons heen die de enquête wilde invullen. Van Franziska en Isis hoorde we dat deze meisjes de enquête al ingevuld hadden, dus lieten we ze het geen tweede keer invullen. Hier waren ze het niet mee eens en er werden veel vragen gesteld over of ze het nog een keer mochten doen en dat ze snoep, koek en water wilde.

 

00

Één van de leerlingen (Foto: Isis de Roo)

Ons project is helaas enigszins gestagneerd omdat de voorlichtingsapp nog steeds niet gelanceerd is. Hierdoor wordt het ons wel lastig gemaakt om onderzoek te doen en valt onze planning in het water. We zouden eerst deze week weer naar de dorpen gaan om een voormetingsenquête af te nemen bij de jongeren die de app gedownload hebben, maar dit kan nu niet. Als alles goed gaat wordt vrijdag de app gelanceerd en dan kunnen de enquêtes afgenomen worden. De week daarna zullen we dan voor de laatste keer naar de dorpen gaan om de na-metingsenquête af te nemen. 

 

Benieuwd naar de aftermovie van dit project? Klik hier